بارالها! آن کس که خور و خواب و نشست و برخاستنش برای توست،
جز نیکی چه خواهد داشت و هر آنچه نزد توست نیز بر نیکان سزاوارتر است.

پس چه افتخاری است هم نشینی با آنان و چه بد جزایی است دوستی
با بدان که نه در دنیا نصیبی از آنان خواهد بود و نه در عقبی!


مهربانی و رحمتت را که از ضعیف ترین موجودات دریغ نمی کنی
بر من بباران و در خانه آرامش، در سرای دیگر، سامان و پناهم ده
که کسی را در آن سرا، یاری جز تو نخواهد بود.

پس خداوندی ات را بر بنده ات تمام کن و یاری اش نما.